Odwiedzili także Cmentarz Powązkowski i Cmentarz Żydowski, gdzie uporządkowali mogiły powstańcze oraz groby sławnych Polaków pochodzenia żydowskiego. 

Wielu z nas poświęciło nieco więcej uwagi Pomnikowi przy ul. Górczewskiej 32 upamiętniającemu 12 tys. ofiar terroru hitlerowskiego.  
W celu szybszego tłumienia powstania warszawskiego 5 sierpnia 1944 r.  Niemcy mordowali  mieszkańców Woli, pacjentów, lekarzy i pracowników Szpitala Wolskiego.  Zbrodni tej dokonali na mężczyznach, kobietach i dzieciach. Przez wiele godzin w halach warsztatów kolejowych w ścisku, upale, bez jedzenia i picia zapędzeni tam ludzie oczekiwali swego tragicznego końca. Miejscem kaźni Polaków stały się podwórka kamienic przy ulicy Górczewskiej 51 i 53. Niemcy, aby zatuszować zbrodnię palili ciała zabitych. Tych, których nie zdążyli rozstrzelać  pognali  6 sierpnia do obozu w Pruszkowie (Dulag 121). 

Przy ul. Górczewskiej 32  stoi dziś stalowy 8 metrowy krzyż ( pierwszy drewniany postawiono tu 5 VIII 1945 r. ),  z wizerunkiem Chrystusa w formie wypalonego, wyżarzonego śladu – w nawiązaniu do masowego palenia zwłok, tablica pamiątkowa projektu Karola Tchorka oraz tablice z nazwiskami zidentyfikowanych ofiar dokonanego w tym miejscu ludobójstwa. 
„Ich  śmierć jest ceną naszej wolności. Nasza pamięć o Nich świadczy o Nas”. 

Link do galerii
Nauczyciel historii wiedzy o społeczeństwie Agnieszka Ostromęcka