Drodzy Rodzice,

Sytuacja, w jakiej z powodu epidemii znalazły się dzieci i Wy drodzy rodzice jest absolutnie wyjątkowa i nieporównywalna z żadną dotychczas. Legła w gruzach przewidywalna i bezpieczna rzeczywistość, co wymusza na nas wszystkich adaptację do nowych warunków życia, a dla dzieci przystosowanie się do nowej formy nauki zdalnej i trybu uczenia się. Wszystko, co nowe może zbudzać w dzieciach lęk, niepewność i niepokój, ale może także uruchamiać potencjał dzieci, aby dobrze wywiązać się ze swoich uczniowskich zadań.
Bliski naszej szkole jest taki pogląd na edukację, iż warunkiem skutecznego uczenia się jest troska o emocje i relacje dziecka.  Uczenie się w sytuacji napięcia, zagrożenia i stresu jest zwyczajnie nieefektywne i mija się z celem. Nasz mózg, żeby się uczyć potrzebuje rozluźnienia, ładu i odrobiny podekscytowania.  Dlatego prosimy Was rodziców o stworzenie na własny użytek własnych domowych reguł, które ułatwią Wam i Waszym dzieciom adaptację do nowej sytuacji i pomogą dzieciom obniżyć napięcie emocjonalne, poczucie chaosu, lęk o swoją przyszłość.

1. Dajmy sobie i dzieciom czas na zaadaptowanie się do nowej sytuacji. Pomocne dla dzieci mogą być napływające ze świata nauki dowody, że ta przymusowa izolacja ma sens i w efekcie służy nam wszystkim ucząc także dzieci odpowiedzialności za innych.
Możliwe, że problemy wychowawcze z dziećmi w najbliższym czasie  bardziej się nasilą. To sygnał dla dorosłych, że przymus przebywania w domu, zmiana i ciągła niewiadoma rodzi coraz większą frustrację.   Dzieci w takiej sytuacji potrzebują od dorosłych wspólnego czasu i uwagi rodziców. Pomimo własnych niepokojów związanych z kryzysem o zasięgu globalnym postarajmy się jednak o spokojne podejście, zrozumienie dla dziecięcych potrzeb i ich zmiennych uczuć, zwyczajną rozmowę o marzeniach, przytulenie i wspólne podzielenie się uczuciami, żeby „przewentylować” emocje.  

2. Ustalmy realne priorytety. W sytuacji kryzysowej banalne trudności dnia codziennego przeżywamy intensywniej i dlatego ważne jest wzajemne wsparcie domowników i wyznaczenie mniejszej ilości możliwych zadań do zrealizowania bez pośpiechu i w spokoju, bez podnoszenia głosu i złości.

3. Dzieci uczą się z większą pasją zawsze, jeśli doświadczają sukcesów, widzą efekty swojego wysiłku i otrzymują gratyfikację w postaci pochwały, uznania dorosłych, dobrych ocen.  Jeśli tego brakuje dziecko zazwyczaj nie wykazuje dostatecznej motywacji do uczenia i zaniedbuje swoje obowiązki. Wówczas konieczna będzie pogłębiona rozmowa i próba wspólnego rozwiązania tego problemu z możliwością zaangażowania w problem wychowawcy, psychologa  czy pedagoga szkolnego. Ważne, zwłaszcza dla tych dzieci mniej zdolnych jest docenianie przez dla rodziców ich wysiłków w pracy nad materiałem. Prosimy o chwalenie za wkład pracy, pozytywne podejście do szkolnych obowiązków i za wszelkie przejawy zaangażowania w naukę. W obecnej sytuacji drodzy rodzice wspierajcie i doceniajcie przede wszystkim postawę dzieci wobec nauki i zadbajcie o dobry z nimi kontakt bowiem edukacja bez relacji zwyczajnie się nie udaje. Jeśli dziecko uporczywie uchyla się od nauki pomocne może być spisanie z nim umowy, która określała będzie możliwe do spełnienia przez dziecko codzienne zadania. Ważne jest, żeby dzieci rozumiały, że teraz tak jak i wcześniej od ich osobistego zaangażowania zależeć będą ich wyniki w nauce.
 
4. Zadbajmy o powtarzalne czynności i codzienne rytuały, które sprawią, że świat dziecka jest przewidywalny i tym samym zyskuje ono kontrolę nad codziennością, co pomaga oswajać lęk i niepokój.
Jest to szczególne ważne u dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi (ADHD, Zespół Aspergera, Autyzm dziecięcy). Dziecko powinno wstawać o podobnej porze, co wcześniej. Zachowane powinny być codzienne nawyki związane z myciem i ubieraniem się, porą wspólnych posiłków czy nocnego odpoczynku.  Ustalmy czas nauki zdalnej z odpowiednimi krótkimi przerwami, czas wykonywania obowiązków domowych, czas przeznaczony na swobodną zabawę, zdalne kontakty z rówieśnikami i wreszcie ruch, który powinien dziecko nawet porządnie zmęczyć.

5. Niech naszym działaniom nie przyświeca lęk, że dzieci narobią sobie zaległości i będą miały braki w wiedzy. Wszystkie dzieci są w podobnej sytuacji i bez wyjątku uczą się zdalnie z rozmaitymi efektami. Kiedy powrót do szkoły stanie się możliwy, nauczyciele zrozumieją i pomogą wyrównać straty. Teraz ważniejsze dla przyszłego rozwoju dzieci jest uzyskanie emocjonalnej gotowości radzenia sobie z nowym wyzwaniem, uczenie się w nagłej sytuacji nowych umiejętności, solidaryzowania się z innymi, rozwijanie odpowiedzialności i adaptacji do zmian.  Wierzymy, że to trudne doświadczenie osobiste umocni ogólną inteligencję emocjonalną dzieci, która jest kluczowym elementem w dojrzałym zarządzaniu własnym życiem.

Renata Marciniak
Iwona Różycka-Nurkiewicz